Marieke Wiegel wil met erfgoed creatief, innovatief en duurzaam de toekomst
Geen losse eilanden, met iedere wethouder zijn eigen parochie. Er zijn dwarsverbanden nodig in Breda, zodat het historische profiel van de stad op een natuurlijke manier in dat van toekomst gaat passen, vindt Marieke Wiegel, de nieuwe directeur van de Grote Kerk. “De kruisbestuivingen liggen voor het oprapen.”
Wij vinden Breda een beetje een luie dame
“Vooral een mooie dame. Je ziet dat de stad steeds grote gebaren heeft gemaakt. De Grote Kerk is een groot gebaar voor Breda, Chassé is een groot gebaar, het station is een strategisch groot gebaar naar de toekomst gericht. Maar als je een groot gebaar maakt, moet je ook investeren om het te activeren, katalyseren, en optimaliseren. Mijn insteek met de gemeente en de andere culturele instellingen is, laten we samenwerken zodat erfgoed de toekomstvisie van de stad versterkt. Want waarom stap je uit in Breda? Dat verhaal, van toen, nu en toekomst, moet je helder hebben met elkaar.”
Heb je een voorbeeld?
“De Grote Kerk en het Stedelijk Museum liggen dicht bij elkaar. In het Louvre loop je gerust vijfhonderd meter om van de ene afdeling naar de andere te komen. Maak het hier voor het publiek dus net zo logisch dat ze van de Grote Kerk doorlopen naar het Stedelijk Museum, via het Begijnhof. De kruisbestuivingen liggen voor het oprapen.”
Mensen zeggen, zodra ik de Grote Kerk zie ben ik weer thuis. Maar je hoort mensen niet zeggen, ik moet er binnenkort weer eens naar toe
“Ik vind het wel meevallen hoor, want deze kerk trekt per jaar 180.000 bezoekers. Zonder dat we er veel over communiceren. De toegang is heel laagdrempelig, de Grote Kerk is gratis toegankelijk voor het grootste deel van het jaar.”
Wat hier tot nu toe is gebeurd is niet bepaald volks
“De geschiedenis, het verhaal vertellen we wel, maar het is nog veel zenden van droge informatie. Als je dat bij scholieren doet, gaat dat het ene oor in, het andere eruit. We willen dat veel eigentijdser gaan doen. We willen er zijn voor iedereen.”
De Grote Kerk als huiskamer van de stad
“Ja. Waarbij de Grote Kerk zowel een monument is met een rijke geschie-denis, als actief en vitaal in de 21e eeuw. We hebben te maken met een omslag, de ontkerkelijking schrijdt voort in een hoog tempo. De vraag hoe mensen omgaan met cultureel erfgoed is dus heel actueel. Hoe geven we mensen het idee dat erfgoed sprankelend is en niet stoffig? Hoe gaan we vroeger met nu verbinden? Samen met het bestuur werken we nu aan die toekomstvisie.”
Hoe doe je dat?
“Door de verhalen te koppelen aan de toekomst waarin creativiteit, innovatieen duurzaamheid centraal staan. Daar kun je als kerk een mooi en toegan-kelijk platform voor zijn. De restauratie die we nu doen aan de kooromgang is een mooi voorbeeld. Steen voor steen wordt 3D gefotografeerd, en iedere steen wordt met robots uitgefreesd. De stenen die we gebruiken voor de restauratie moeten in principe goed blijven voor de komende driehonderd jaar. Dat betekent dat je een verantwoordelijkheid en duurzame ambitie moet hebben voor de verre toekomst.”
Wat heb jij als nieuwe directeur nodig?
“Ik mis vooral een kernachtig professioneel team. Ik ben daarover in gesprek met de gemeente. Die zegt, je moet samenwerken met de partners in de stad. Dat is zeker zo, en dat doe ik ook graag, met de culturele instellingen, met de horecaondernemers om mij heen. Maar op het moment dat ik geen communicatiemedewerker heb, valt er niks samen te werken. Samenwerken wordt pas een succes als je dit kunt doen op voet van gelijkheid.”
En wat heb je nog meer nodig?
“Een wil vanuit de stad om met elkaar op te trekken. De gemeente moet erin geloven dat het Bredaas erfgoed een actieve rol kan spelen juist voor die toekomst van de stad. Je ziet dat iedere wethouder zijn eigen parochie heeft. Maar het is juist interessant om in dwarsverbanden te denken. De kerk kan ook het vestigings-, en ondernemersklimaat bevorderen. Een vitale en op de toekomstgerichte kerk is niet alleen cultureel erfgoed, een naar binnen gerichte elitaire gelegenheid, maar een actieve speler binnen het sociaaleco-nomische en culturele veld.”
