De school van straks moet nu wel beginnen
Lotte van Kempen is onderwijsinnovator en docent bij Curio. Ze richtte de Curio pioniers en leerlabs op voor docenten die willen innoveren in de klas, de school en daarbuiten. Erica Bol is een van de oprichters van Teach the Future, een internationale netwerkorganisatie die zich inzet om toekomstlessen in te voeren in het onderwijs. Momenteel werkt ze als toekomstonderzoeker bij de Europese Commissie. Hoe kijken deze twee vooruitdenkers naar het onderwijs en de arbeidsmarkt van nu en straks?
Lotte van Kempen maakt zich niet zo’n zorgen om de toekomstige arbeidsmarkt van de mbo’er:
“De mbo’er die over een tijdje helemaal gerobotiseerd is en niet meer bestaat, daarvan zijn we aan het terugkomen. We hebben namelijk ook veel behoefte om elkaar te ontmoeten. Kijk bijvoorbeeld naar de kassa’s waar je kunt kletsen met de kassière. Ook blijven we handen nodig hebben; de loodgieter, bouwvakker, kapper, de fietsenmaker. We hoeven niet méér geld en management te hebben, maar meer handen en ontmoeting om samen mooie dingen te maken. Het een is niet belangrijker dan het andere. Praktisch en theoretisch geschoolden hebben elkaar nodig. In Breda doen we dat door verbinding te maken in labs; het Curio Leerlab het Urban Living Lab en Stadslab.“
“Ik geef het vak ict. Digitale vaardigheden en mediawijsheid zit gewoon in ons curriculum. Dat is verplicht. Natuurlijk, er is verschil, tussen Amsterdam en Breda, maar ook binnen Amsterdam zelf zijn er grote verschillen. Je moet als school eerst zorgen dat kinderen veilig in de klas zitten. Dan kun je volgende stappen zetten. Prioriteit is altijd eerst aan leren zelf toekomen. Je kunt met een stad ook pas nadenken over de toekomst als je je stad op orde hebt. Het is ook aan ouder en kind de keuze naar welke school je wilt. Wil je naar een meer digitale school, of juist naar een school met meer met kunst en cultuur? In dat geval heb je niet zo veel met een high tech school.”
Erica Bol van Teach the Future ziet het ontbreken van toekomstonderwijs als een gemis in deze tijd:
“De verandering van de wereld gaat sneller, het wordt almaar belangrijker dat we daarmee om kunnen gaan. We leren kinderen wel over gisteren en vandaag, maar niet over de toekomst. Terwijl, de toekomst staat continu voor de deur. De gedachte van een leven lang leren wordt ook super interessant. Dat je altijd opnieuw iets kunt leren en weet hoe je dat aanpakt. Ik ben voor een onderwijssysteem waarin je continu naar buiten gaat, om te ontdekken, om samen te werken. Kleuters gaan nog vaak naar buiten, op ontdekkingstocht. Waarom doen we dat niet als we ouder worden? Daar liggen mogelijkheden en daar kun je de stad bij betrekken. Door erop uit te gaan ontdek je meer dan door met elkaar in een boekje te kijken. Of het nu goed is of fout, dat maakt vaak niet uit. Als je maar doet. Het gaat om meer dan alleen het eindresultaat. Het gaat ook over de ontmoeting, kennisdelen, nieuwe ideeën vormen en met elkaar samenwerken.”
“Coderen, programmeren, in hoeverre trek je 21e -eeuwse vaardigheden de klas in? Het ligt aan de docent, de een ziet allemaal opties, de ander denkt ‘omygod’ en die stopt ermee. Terwijl, niet iedere docent hoeft er iets mee en je hoeft ook niet alles te weten als docent. Er kan veel meer gestimuleerd worden dat docenten van leerlingen kunnen leren, of van ouders, ouders weer van kinderen en kinderen van elkaar. Je kunt op veel manieren leraar zijn en we kunnen het allemaal zijn.”
