“Het is meteen actie in de taxi”
15 september 2025
Binnen de transitie naar brede welvaart draait het om samenwerking, we hebben elkaar nodig om de beweging te maken. Op PiT25 delen partners uit verschillende domeinen kennis en ervaringen en verkennen we nieuwe samenwerkingen. In dit interview vragen we Esther Kraaijeveld-Pattenier van Curio hoe zij de transitie beleeft en verder in beweging brengt. “Met het wijklab kom je dichtbij de bewoner.”
Wat doe je precies?
Ik ben vanuit Curio projectleider bij het Zohra project, Zorg Onderwijs Herontwerp Radicaal Anders. Daarin werken vijf partners samen, twee onderwijsinstellingen Curio en Avans, en drie ouderenzorginstellingen; Thebe, Surplus en Mijzo. Daarnaast ben ik docent Maatschappelijke Zorg bij Curio.
Waar speelt de transitie zich af in jouw wereld?
Het oude gedachtegoed is, de zorgverlener doet alles voor de zorgvrager, voor de patiënt. Die heeft weinig autonomie. Daar willen we vanaf, we willen dat de zorgvrager meer eigen regie houdt. Dat de zorgverlener ondersteunt, met de handen op de rug. Het onderwijs willen we daarop aan laten sluiten, die mag nog meer mee met veranderingen die in de zorg gaande zijn.

Hoe doe je dat?
Door dichtbij de mensen te komen. We willen studenten in contact brengen met wijkbewoners en ze leren om de vraag achter de vraag te stellen, om te ontdekken wat iemand werkelijk nodig heeft. Iemand die zorg nodig heeft kan bijvoorbeeld vragen of de ramen gezeemd kunnen worden. Wanneer je daarmee bezig bent wil je erachter komen wat diegene nog meer nodig heeft. Dan hoor je bijvoorbeeld dat zo iemand aanspraak nodig heeft en een kopje koffie wilt drinken.
Zorha zit als partner in het wijklab IJpelaar van ULLB. Wat verwacht je daar uit te halen?
Het idee is om volgend jaar een wijkcampus te openen in het wijklab. Leerlingen lopen dan in de wijk stage bij een oudereninstelling en in het wijklab krijgen ze les. In het wijklab proberen we ondertussen ook de wijk binnen te halen. We willen zoals gezegd de bewoners beter gaan begrijpen en zo ontdekken welke ondersteuning en zorg er echt nodig is.
Waar staan jullie nu?
We komen in het wijklab sinds een paar werken elke dinsdag bij elkaar. En organiseren om te beginnen twee Smaaktafels om bewoners te ontmoeten en erachter te komen wat er zoal leeft.
We staan nog aan het begin dus, maar ik zie al wel een win-win. Wij kunnen onze visie uitdragen en het wijklab biedt de beweging om dichterbij de bewoner in de wijk te komen. Het is meteen actie in de taxi.
Welke uitdagingen zie je?
Iedereen, elke partner, heeft zijn eigen belangen. Op bestuursniveau gaat iedereen voor zijn eigen organisatie. Het blijft dus een uitdaging om die belangen bij elkaar te brengen en elkaar te blijven begrijpen vanuit de bedoeling die we met elkaar hebben voor Zohra. Dat, samen met de verbinding tussen het onderwijs en de wijk, zijn voor mij de grootste transities