Jimmy’s spiegel in de CLUBvanONS

De CLUBvanONS is een initiatief van Urban Living Lab Breda om inwoners een gelijkwaardige positie te geven in het bouwen aan de Brede Welvaart van de stad. We willen een echte Grassroot beweging zijn waarin inwoners voorwaarden stellen waarop ze gelijkwaardig mee kunnen doen met de projecten en programma’s van ULLB.

Bij de CLUBvanONS bijeenkomsten is steeds een Maker aanwezig die tijdens de sessie iets maakt; een tekening, een lied, een spoken word, dans, cabaret, of misschien wel een theaterstuk. Alles mag en kan. Wel zijn het altijd Makers uit Breda. Makers vertegenwoordigen de stem van de inwoner. ULLB deelt de creaties online en organiseert over een tijdje een expo. Zo kan iedereen de CLUBvanONS volgen en zullen mensen elkaar gaan vinden en herkennen in de verhalen en creaties.

De eerste MAKER van de CLUBvanONS was Jimmy Rockx. Hij maakte een spoken word die hij voordroeg aan het einde van de bijeenkomst. ULLB ging met hem in gesprek over de waarde en impact van de maker in participatie-processen. (lees het interview onder de voordracht)

Waarom woon je in Rotterdam?

Ik heb lang in Breda gewoond. Een paar jaar geleden, toen ik 29 was, besefte ik dat ik toe was aan iets nieuws. Ik had niemand waar ik echt rekening mee hoefde te houden en was benieuwd naar een grotere stad.  Rotterdam is groter, rauwer en er is meer reuring.

Is dat belangrijk voor een maker?

Voor mij wel. Het is divers. Er zijn meer invloeden. Je kunt in wijken lopen en je ziet, het ademt creativiteit en cultuur. In Breda is het veel vlakker, er zijn geen uitschieters. Wijken lijken op elkaar. Homogeen, monotoon bijna. In Rotterdam kun je van de ene in andere straat lopen en ineens verandert er iets. De mensen, hoe het eruitziet. Dat vind ik lekker om te zien. Het is vergankelijk. Voor een maker is het fijn als je op verschillende manieren kunt worden geïnspireerd. Maar ik moet ook weer niet te lang of te veel in dezelfde stad zijn. Ook Rotterdam went.

Wat voor maker ben je?

Ik ben schrijver. Ik doe wat spoken word en de laatste tijd experimenteer ik met cabaret. Ik heb een bundel gemaakt en ik ben bezig met een roman. Iets in me gelooft erin, dus dat moet ik gewoon doen. Het lijkt me heel nice om dat gedaan te hebben. En het is ook eng!

Voor het nieuwe jaar heb ik me voorgenomen om vijf dagen in de week vijfhonderd woorden te schrijven. En dat tien weken en dan eens kijken hoe het ervoor staat. Het lukt best wel goed. De ene dag zitten er bruikbaardere dingen bij dan de andere dag. Soms lees ik het terug en heb ik er geen reet aan. Maar het zal vast helpen in het proces.

Ook cureer je Spoken First, bij Sip First in de Sint Jansstraat.

Het zijn Spoken Word-avonden. Gezellige avonden met vier mensen die tien minuten op het podium staan. We hebben het nu vijf keer gedaan. Ik ben in de slipstream van VV Eigenbelang begonnen bij Sip. Teun en Inge, de eigenaren, wilden ook zo’n avond en vroegen het aan mij. Ik dacht, let’s go. Ik wilde er geen open mic van maken. Dat doet VV Eigenbelang al. Maar ik zie bij VV Eigenbelang wel mensen op de open mic die ik kan uitnodigen.

Het is vooral belangrijk dat er gelachen wordt bij Spoken First. De boodschap komt niet over als je er niet ook de draak mee kunt steken, over kunt lachen. South Park bijvoorbeeld is geniaal omdat ze de draaksteken, maar er zit in heel veel afleveringen ook een zware boodschap van, joh, wat zijn we eigenlijk aan het doen?

Van oudsher is het de plicht is van een kunstenaar om het volk met de beslissers te verbinden en uit te lichten waar het verkeerd gaat.

Je was Maker bij de CLUBvanONS bijeenkomst in december. Wat is volgens jou de waarde van een Maker bij participatie-processen?

Ik heb eens gelezen dat het van oudsher de plicht is van een kunstenaar om het volk met de beslissers te verbinden en om uit te lichten waar het verkeerd gaat. De maker doet iets vanuit een bepaalde urgentie en motivatie en dat heeft vaak met onrecht en ongelijkheid te maken.

Wat gebeurt er als makers er letterlijk bij zitten?

Wat er voor mij die avond klikte: je hoort bijna letterlijk waar het wringt. Daar kun je als maker heel gericht uiting aan geven. Ik met woorden, maar het kan ook met een installatie of schilderij, wat dan ook. Het is altijd de bedoeling dat het een bepaalde spiegel voorhoudt. Waar word je geraakt? Waar zitten de pijnpunten?

Een spiegel voorhouden is een primaire levensbehoefte van makers. En dat hebben we nodig. Volgens mij is het zelfs een van de primaire levensbehoeften: dat er op een creatieve manier uiting wordt gegeven aan onrecht en ongelijkheid.  

Moeten bij alle systemische processen makers aanwezig zijn?

Ja, het alleen maar kan helpen. De bereidheid moet er zijn vanuit de instantie om open te staan voor alles. Dus ook als iemand zegt, wat ben je nu uit je nek aan het kletsen?

Heb je lef nodig om een maker aan tafel uit te nodigen?

Je moet incasseringsvermogen hebben. De Maker moet een vrijbrief krijgen om oprecht te zijn. Zijn werk zal niet op alle punten positief zijn. Maar zo bewerkstellig je wel verandering.

Het is niet makkelijk, maar het moet wel blijven gebeuren?

Openstaan voor de spiegel is allerbelangrijkst, überhaupt als mens. Je maakt als mens nou eenmaal ook fouten. Soms zit je ernaast, dat is gewoon zo. Ik snap niet dat mensen zo vaak zo lang vasthouden aan iets waarvan ze zeggen dat het werkt, terwijl het niet werkt. Het maakt je een beter mens als je dat ook een keer durft toe te geven.

De CLUBvanONS houdt maandelijkse bijeenkomsten met inwoners.

We willen minimaal 100 betrokken inwoners verenigen. Door samenwerking en gelijke inspraak versterken we de stem van de inwoners en maken we Breda samen eerlijker, duurzamer en inclusiever.

Sluit jij aan?

Donderdag 30 januari

17.00 – 19.00 uur

Buurtsalon Edisonplein

Meld je aan bij stefanie@urbanlivinglabbreda.nl